Był bardzo mroźny, styczniowy wieczór, kiedy Ania przyjechała do mnie i wyciągnęła mnie na długi spacer po centrum Warszawy. Byłam zmęczona chorowaniem, siedzeniem w domu i przygnębiona brakiem zleceń (martwy sezon, witaj!). Dałam więc sobie wewnętrzne pozwolenie, żeby mówić o wszystkich swoich marzeniach – nawet tych najbardziej szalonych. 😀

Od słowa do słowa zwierzyłam się Ani, że marzy mi się podcast, a może nawet kanał na YouTube, na którym mogłabym mówić wszystko to, co siedzi mi w głowie na tematy około fotograficzne. Chciałam, żeby był z humorem, żartobliwy, lekki, ale jednocześnie merytoryczny i wartościowy. Powiedziałam też, że marzy mi się jakieś nowe wyzwanie – bo ostatnio niewiele nowego dzieje się w mojej pracy, a ja przecież uwielbiam uczyć się i tworzyć coś od zera.

Ania – jak to Ania – podłapała pomysł w sekundę. I właściwie jeszcze na tym samym spacerze ustaliłyśmy pierwsze szczegóły, a chyba nawet… daty!

A potem już poszło… trudno 😀
Tak, zrobiłyśmy listę tematów, które chcemy poruszyć, kupiłam mikrofony i oświetlenie, przerobiłam kurs z filmowania, nauczyłam się nowego programu do montażu. Ale nic z tych rzeczy nie przygotowało nas na to, że trzeba będzie usiąść przed aparatem i po prostu się nagrać.

Uwierzcie – bez kamery potrafimy gadać o fotografii godzinami. A tu? Dosłownie nas zatkało. Nie sądziłam, że to będzie aż tak trudne! Ilość błędów, które popełniłyśmy – mimo przygotowań – była ogromna. Ale dałyśmy sobie dużo przestrzeni na próby i chwiejne początki 🙂 Przed nami nowa przygoda – dla nas bardzo ekscytująca i pełna emocji.